terasa di hati...

Ok..seriously dh lama nk menulis kat blog tp sbb masa sgt sedikit, plus saya asyik je ngantok, so, asyik men-delay-kan all the things that i want to say here..
all those things yg happy akan kita ceritakan this weekend la, di kala bohsan duduk di cni tak wat pape :P
tp, yg paling utama, nak tulis about this one little thing...
yg membuatkan kita rasa tk bole tido, up until now...dh kul 3 lebih kot..huuu

td i went out with put, the birthday girl and yuyu

happy birthday Put dear...smoga pjg umur and murah rezeki..and smoga bahagia slalu :) 

*iklan skejap*

oh, we went to Megamall kejap, put mencari buku yg Tun Mahathir tulis tu..the hot book now.

tp sayangnye, telah habis dijual..hehe..tak sangka yg even kat kuantan pn buku tu bole abes dgn cepatnye..mst sgt2 best buku itu..terasa mau membeli nye,tp, latter la kot..i think buku ni mcm inspirational buku kot...hehe..ok, i am aiming for this book la latter on..hehe :P

oh, sambung crita, then we went to eat at Santai.
i ate baked macaroni, put n yuyu, spaghetti bolagnaise (haha..xreti la nk mengeja nye :P)

and on our way back to mahallah, di kala di dalam kreta, put pn crita la pasal briefing O&G td...
huhu..
cerita pasal apa yg di-briefing kan pg td...and about apa yg Prof * ckap td..

kata2 Prof * telah memberi kesan yg sgt mendalam pd saya...
terasa sgt sedih bila Prof * berkata begitu...
when she said that kita ni masuk U, smpai dh umur 25thn pn still masih tak bg parents duit, still bgantung pd parents, sebab nak lari dpd tanggungjawab...
huuuu...
that last few words are the words that haunt me up till now, late in the nite (atau pn lebih tepat, awal2 pg buta ni..)
huuu..

during my O&G posting, this one particular Prof * has managed to make me like OnGedek2 eventhough dalam kepayahan nak menempuh the posting...

but when i listened to Put just now, rasa sgt2 sedih di hati...
oh, is it really true..?
adakah saya still blaja smpai skrg ni sbb nak lari dpd tanggungjawab...?
even dh umur 25 thn, but masih nak bergantung pd abah n mama...?

saya sgt sedih...sedih teramat sgt...

tp di sini saya nak menyatakan pendirian/pendapat saya...
this is nothing, just some rambling from a plain girl...mumbling....
sbb saya perlu jua menyatakan nye...
sbb kalau tidak, lgsg tak dpt tido...
sbb di hati tersimpan rasa bersalah...
bersalah pd abah mama....

selama ni,

saya anggap yg still studying here, even at the age of 25 y/o, 

sbb saya nak pikul tanggungjawab..

sbb saya nak tunaikan smua harapan mama abah...

sbb saya nak wat mama abah bangga pd saya...

saya ingatkan itu ialah antara tanggungjawab seorg anak pd ibubapa nye...

saya ingatkan, kalau saya berjaya lulus periksa and pulang dgn segulung ijazah MBBS, itulah antara tanggungjawab saya sbg seorg anak, yg harus saya laksanakan...

saya ingatkan, kalau saya bole wat mama abah tersenyum dgn kejayaan saya, itulah tanggungjwab saya....

mmg saya tak mampu nak beri pape pn pada mama abah...

harta benda mahupun wang ringgit, mmg saya tak mampu...

buat masa ni,smua tu tak mampu utk saya berikn pada mama abah...

tp kalau saya bole membuatkan mama abah bangga dgn diri saya yg tak seberapa ni, itulah tanggungjawab saya sbg anak...saya ingatkan begitu...

oh...

and being the eldest of 4 sisters, saya perlu menjadi contoh pd adik2...

jd saya kena belajar betul2, rajin2...supaya adik2 tak main2...

saya ingatkan itu ialah tanggungjawab saya...

yg perlu sy pikul dan smemangnya saya cuba laksanakan sebaik mungkin...

saya ingatkan begitu....

and also,being the eldest of 4 sisters..

saya perlu buktikan pd smua org di luar sana...

yg mama abah saya telah wat sebaik mungkin dgn membesarkan kami berempat dgn seelok2nya...

supaya dpt saya sangkal pndngan dangkal segelintir masyarakat yg masih percaya bahawa anak perempuan ni tak sebaik anak lelaki...

saya perlu buktikan yg mereka salah...

yg sebenarnya anak perempuan tu, walaupun mungkin tidaklah lebih baik, tapi, kami adalah sebaik anak2 lelaki juga...

kami mampu membuat ibubapa kami gembira dgn seadanya diri kami...

kami mampu membuat ibubapa kami bangga dgn kami...

oh, saya ingatkan itulah tanggungjawab saya...yg perlu saya pikul...dan sedang saya galas...

dan selama ini, saya memang tak pernah terfikir bahawa belajar selama hampir 7 tahun di UIA (matrix+KOM) ni, sebab nye ialah utk lari dpd tanggungjawab....

mmg saya tak de pape hasil, wang ringgit, harta benda utk diberikan pd mama abah saya...

tapi, seriously, saya ingatkan selama ni saya sedang menunaikan tanggungjawab saya sbg seorg anak....

but when Prof * ckp sebegitu td...

saya rasa sgt kecewa...

kecewa pd diri sendiri...

seolahnye all these years are being wasted by me...

coz i am not helping my parents at all...

even at the age of 25 y/o, i am still studying, blaja tak abes2, tak bg pape pd mama abah...

seolahnya saya berada di sini sbb nak lari dpd tanggungjawab................

when she cries..............................