This week is challenging..
for me, a month in medical is like ten thousand months..
every day, i have to drag myself to go to the hospital..
dalam keheningan pagi yg sunyi dan sejuk, saya menyelusuri jalan ke hospital melaka seorg diri..
minggu ni, 2 oncalls..
kena membebel2 dgn MO n specialist..
sbb xpandai wat kerja..
haha..nak wat cmne..saya dh bosan ari2 wat benda yg sama..
pagi2 buta, wat AM round..then MO dtg, ikut round MO..then ikut round specialist..
then, lari2 amik darah, gi mintak ultrasound/ct scan urgent..
then lari2 lagi, amik darah lagi...
then lompat2 wat discharge pt..summary la..referral letter la..memo to KK la..prescription ubat la..
then lompat2 wat PM round pulak..
then,baru bole balik..
tp disebabkan saya wat kerja lambat, slalu la balik lewat..

nmpak cm senang je kan keja nye..?
haha
sila la melayan karenah patients yg pelbagai itu..
saya dh xtau la muka ni dh mcm muka apa..
kdg tu, mmg nmpak giler mcm saya ni benci pd smua org..
sbb saya penat keja ari2 then family pt dtg bebel2 pada saya, pasal itu dan ini..
tak termasuk yg dtg mengutuk saya xpandai ckp english..
haha..
tak termasuk lg dgn pt yg banyak permintaan nye...
ini saya buat tak kena..
itu saya buat tak betul..
haisyh....

arini, kat wad saya ada 1pt bipolar..
tp admitted female medical ward sbb ecg pt ada sinus tachycardia..satu lg ecg dia ada supraventricular tachycadia (SVT)
bayangkan pt bipolar in manic state yg ada dlm medical ward..
mmg menggerunkan..
saya dh selamat kena maki hamun,sumpah seranah by the pt, just becoz i hv to take her blood, which of course, did not succeed..the pt is very big lady, very irritable, doesnt want to sit properly and asyik jerit2..haha..saya cucuk dh kena marah, terus la saya menarik jarum tu walaupun takde setitik darah pn dlm syringe tu..
coz i am afraid of needle prick injury..
and i am afraid of her..she can harm me at any time..sbb jarum2 ada byk kat sini, tak pasal2 kang, dia mengamuk,trus mencucuk diriku..OH NO!!! saya tak mau!!
then the makcik mengamuk2 dpd pagi..
smpai ke ptg..
haisyh~

but one thing that i observe thru my 1 month experience here..
kehidupan ni mmg tak disangka2..
apa2 pn bole terjadi pd kita, bila2 masa...
jd, yg penting, persediaan..
kena sntiasa sedia hadapi the worst thing..
walau sesukar mana pun ia...
hmmmm...

p/s: dan setiap detik yg kulalui, seluruh malam ku membisu, tetap setia menantimu, bayangan mu entah di mana~